.jpeg&w=3840&q=75)
متولد ۱۳۰۷ در قزوین بود. پس از شهریور ۱۳۲۰، تحصیلات دینی را آغاز کرد. ۸ سال بعد به قم رفت و از محضر اساتیدی چون آیت‌الله بروجردی، علامه طباطبائی و امام خمینی استفاده کرد. اقامت او در قم تا سال ۱۳۴۰ ادامه یافت و سپس راهی تهران شد. در تهران، عمدتا به تدریس و سخنرانی در اخلاق و تفسیر اشتغال داشت.
قدرت نفوذی که بیان ساده و بی‌پیرایۀ او داشت، ویژگی بارز این دانشمند خودساخته بود. اما جز اندکی، از سرّ این تأثیرگذاری مطلع نبودند. یاران نزدیکش، به اجمال این تأثیرگذاری را مرتبط با تقوای شدیدش می‌دانستند. چشم‌پوشی او در ایام جوانی از اموال شبهه‌ناک فراوانی که به راحتی می‌توانست با انواع ادلۀ شرعی، استفاده از آن را بر خود حلال سازد، یکی از حکایت‌هایی است که می‌تواند پرده از این نفوذ معنوی بردارد.
اشتراک نگاه او در اعتقادات و اخلاق با علامه کرباسچیان، باعث شد علامه همواره شاگردان خود را به ایشان و کتاب‌هایشان ارجاع دهد.
روحشان در جوار رحمت حق متنعم باد.
